Elleboogdysplasie is een aandoening die het ellebooggewricht van de hond aantast door meerdere cerebrale afwijkingen, bijvoorbeeld groei van het kraakbeen of andere omliggende structuren. Het zal resulteren in moeite met opstaan, gezwollen gewrichten, onwil om te lopen of te spelen. Elleboogdysplasie is genetisch bepaald, maar lichaamsbeweging en voeding beïnvloeden de ernst ervan.
Wat kunnen we doen om een geliefde puppy te helpen die aan de aandoening lijdt?
In de volgende gids zullen we het hebben over de mogelijke oorzaken van elleboogdysplasie en de symptomen van deze aandoening. Neem ook enkele behandelingen voor de ziekte door.
Wat Is Elleboogdysplasie?
Voordat we in de stoornis komen, is het beter als we eerst beginnen met het bespreken van de gezonde skeletstructuur van de hond.
Er zijn drie botten die een hondenelleboog vormen, de radius , de humerus en de ellepijp . Bij een gezonde hond groeien deze drie botten en passen ze in elkaar om het ellebooggewricht van de hond te vormen. Deze botten glijden en werken moeiteloos samen wanneer een hond in beweging is.
Hier is een foto van een gezond ellebooggewricht:
Oorsprong
Wanneer een hond elleboogdysplasie heeft, zijn er ontwikkelingsafwijkingen in het ellebooggewricht, wat resulteert in de misvorming van deze botten en pijn veroorzaakt bij hoektanden die aan deze aandoening lijden.
Elleboogdysplasie is een levenslange aandoening en wordt meestal aangetroffen bij massieve rassen. Met een zeer grote snelheid van erfelijkheid, is elleboogdysplasie vaak bilateraal, maar het ene lidmaat kan erger zijn dan het andere.
Enkele van de rassen die over het algemeen met deze aandoening worden getroffen, zijn Duitse herders, Golden Retrievers, Labrador Retrievers, Newfoundlands, Rottweilers, Engelse Mastiffs, St. Bernards en Berner Sennenhonden.
Wat Veroorzaakt Elleboogdysplasie?
Ontwikkelingsoorzaken
De Orthopaedic Foundation for Animals (OFA) tagt drie staten onder de diagnose elleboogdysplasie. Dit zijn: gefragmenteerde mediale coronoïde van de ulna , osteochondritis van de mediale humeruscondylus in het ellebooggewricht en niet- verenigd processus anconeus .
Gefragmenteerde mediale coronoïde van deze ulna (FCP) treedt op wanneer botten in de ulna zich niet goed ontwikkelen en afbreken van de ulna en gewrichtsirritatie veroorzaken.
Witte pijl: Osteoartrose van het thoracale bot
kristal pijl: meting tussen radius en ulna
Rode pijl: ontbrekende craniale rand van processus coronoideus (gefragmenteerd processus coronoideus)
Osteochondritis van de mediale humeruscondylus (OCS) wordt veroorzaakt door abnormale of gebrekkige vorming van kraakbeen. Een kraakbeen fungeert als een kussen tussen twee onderliggende botten waardoor de botten schuiven en feilloos samenwerken.
Bij de vorming van de botstructuur van de hond, omvat het
anconeale proces kleine benige uitsteeksels die samenkomen met en versmelten met de ellepijp. Deze methode is essentieel bij de vorming van een ellebooggewricht van de hond. Het niet voltooien van het anconeal proces eindigt in
ununited anonceal process of UAP .
Voedingsoorzaken
Er zijn gevallen waarin de oorzaak van elleboogdysplasie de verhoogde inname van voedingsstoffen is die een snelle botontwikkeling stimuleren. Deze voedingsstoffen, zoals eiwitten, kunnen de groei en ontwikkeling van de botten van de hond beïnvloeden.
Het is van cruciaal belang om het dieet en het gewicht van uw huisdier in de gaten te houden om de kans op het ontwikkelen van elleboogdysplasie te verkleinen.
Allergische Triggers
Elleboogdysplasie wordt beschouwd als een erfelijke ziekte, welke aandoening vaak werkt in nesten, vooral in gevallen van ernstige dysplasie. Het is het beste voor fokkers om hun honden zorgvuldig te controleren en de gezondheidsevaluatie van hun fokdieren uit te voeren om de kans op elleboogdysplasie bij honden te verkleinen.
Wat Zijn De Tekenen En Symptomen Van Elleboogdysplasie?
Als uw hond een hefboom was geweest, zijn zijn voorpoten het steunpunt waar hij draait. De voorste ledematen spelen een cruciale rol in een hoektandbeweging. Bij elleboogdysplasie is het voor uw hond niet mogelijk om de belasting op zijn voorpoten te verlichten, waardoor het moeilijker of zelfs slopend wordt om hem te laten manoeuvreren.
In sommige gevallen kunt u alleen tekenen van elleboogdysplasie detecteren door naar uw huisdier te kijken. Een hond met elleboogdysplasie zal zichtbaar moeite hebben om zijn ingang te verlagen als hij gaat liggen, waarbij hij langzaam zijn benen een voor een laat zakken. In een zittende houding gaan zal op dezelfde manier lijken op een uitdagend proces voor uw hond.
Elleboogdysplasie kan in beide ellebogen voorkomen en een enkel been zal meestal erger worden aangetast dan het andere. De aandoening kan zich manifesteren wanneer een hond zo jong is als vier tot zes maanden , maar het kan jarenlang ongediagnosticeerd of onopgemerkt blijven.
Vroege fasen van deze elleboogdysplasie hebben mogelijk geen duidelijke indicatoren, dus eigenaren van gezelschapsdieren moeten zeer voorzichtig zijn bij het onderzoeken van tekenen van deze ziekte.
Dit zijn de symptomen en tekenen die u bij uw hond moet controleren:
- Een ongewoon of ander looppatroon Als uw hond last heeft van elleboogdysplasie, kunt u merken dat er een verschil is in de manier waarop hij loopt in vergelijking met een normale hond.
- Onregelmatige of aanhoudende kreupelheid van de voorpoten Zoek naar tekenen van pijn of ongemak wanneer ze zitten en hun onderarmen strekken.
- Pijn of angst bij het strekken of buigen van de elleboog
- Verminderde bewegingsvariatie Een hond met elleboogdysplasie zal het gebruik van de aangedane ledemaat voorkomen, dus pas op als uw hond aarzelt om de voorste ledematen te gebruiken.
Hier is een video van een hond met elleboogdysplasie:
Wat Zijn Het Gevaar En De Complicaties Van Elleboogdysplasie?
Honden die problemen hebben met elleboogdysplasie zullen artrose bij de hond ontwikkelen.
Anticipeer erop dat uw huisdier zwelling en pijn in de gewrichten kan krijgen. Als gevolg van deze pijn kunt u merken dat uw hond niet wil sporten, wat zou leiden tot gewichtstoename.
Wanneer een hond aankomt, wordt er meer druk uitgeoefend op de gewrichten en op de ellebogen die worden geraakt, wat meer stress veroorzaakt. Niet sporten draagt ook bij aan verschillende gezondheidsproblemen voor uw hond.
De meeste hoektanden zouden proberen weinig tot geen druk uit te oefenen op het aangedane ledemaat, wat resulteert in een onnatuurlijke manier van lopen. Dit kan de hond vatbaarder maken voor het ontwikkelen van artrose op zijn hele lichaam.
Door niet alle vier de ledematen te gebruiken voor beweging, loopt de hond ook een groter risico op extra skeletletsel .
Hoe Herken Je Kniedysplasie?
Als u vermoedt dat uw hond lijdt aan elleboogdysplasie, wilt u uw harige vriend meenemen naar de viet. Er moet zorgvuldig onderzoek worden gedaan voordat een dierenarts elleboogdysplasie kan diagnosticeren. Dierenartsen moeten andere aandoeningen uitsluiten die van invloed kunnen zijn op gewrichtsproblemen van honden, zoals ontstekingen of trauma .
Er kunnen veel klinische evaluaties en enkele bewegingsoefeningen zijn die een dierenarts uw puppy zou observeren. Dierenartsen analyseren hoe uw hond loopt en controleren zijn ellebooggewrichten op pijn of ongemak.
Uw dierenarts zou ook vragen om röntgenfoto’s, naast computertomografie (CT) en magnetische resonantiebeeld (MRI) scans, die op beide poten van uw hond moeten worden gedaan om tekenen van dysplasie te controleren en tumoren uit te sluiten . Uw hondenarts kan u doorverwijzen naar een radioloog om de resultaten te zien.
In sommige gevallen van elleboogdysplasie voert een dierenarts een goede naaldbiopsie uit , ook wel aspiratie genoemd, die uit het getroffen gebied kan worden getrokken. Deze vloeistof zou vervolgens worden geanalyseerd op ziekten. Uw huisdier kan ook bloedonderzoek en urineonderzoek ondergaan.
Het probleem met elleboogdysplasie is dat de OFA elke röntgenfoto met enige sclerose als dysplastisch heeft gemarkeerd.
Sclerose is het resultaat van degeneratieve veranderingen en zal na verloop van tijd in bijna elk gewricht verschijnen. Het is het gevolg van gewone slijtage.
Beschouw het zo: je had wat vanaf je twintigste. Uiteindelijk zullen de gewrichten die milde sclerose vertonen atherosclerose ontwikkelen. Dit kan artritis zijn door scheuren en slijtage. Honden met de drie aandoeningen die de OFA aanhaalt, zullen in een zeer beperkte tijd massale sclerose veroorzaken .
Wat Is De Behandeling Van Elleboogdysplasie?
Helaas is elleboogdysplasie een levenslange aandoening . Er is absoluut geen definitieve remedie voor, maar u kunt het welzijn van uw dierbare huisdier helpen verbeteren als uw hond wordt behandeld.
De behandeling varieert afhankelijk van hoe ernstig het probleem is. Niet alle honden hebben het advies gekregen om geopereerd te worden. Er zijn puppy’s die alleen therapie nodig hebben , zoals zwemmen of gewichtsbeheersing, om met hun toestand om te gaan.
Een operatie is de beste keuze wanneer bij de hond is vastgesteld dat hij acute kreupelheid heeft. UAP-gevallen zijn normaal gesproken de personen die op zoek zijn naar een operatie . UAP-gevallen kunnen escaleren tot atherosclerose als ze niet worden behandeld.
Niet-chirurgische behandelingen zijn meestal voldoende voor veel FCP- en OCS-gevallen van elleboogdysplasie. Chirurgie voor FCP wordt alleen uitgevoerd wanneer een kraakbeen moet worden verwijderd en botfragmenten moeten worden aangepast.
Hoe Zit Het Met Postoperatieve Zorg Voor Elleboogdysplasie?
Een goede verzorging van uw puppy na de operatie is cruciaal voor zijn hele herstel. Taken moeten enkele weken na de operatie worden beperkt , maar zodra de hond klaar is om het normale leven te hervatten, is het een must om beweging en beweging aan te moedigen.
- Gewichtsbeheersing door het gewicht van uw hond in bedwang te houden, zal ervoor zorgen dat de gewrichten minder worden belast. Raadpleeg uw dierenarts voor een specifiek dieet voor uw hond na een dysplasie-operatie.
- Revalidatie Dit zorgt ervoor dat de pup na de operatie weer zijn normale leven kan hervatten. Honden reageren goed op massages, behandelingen onder water en andere helende oefeningen. Nogmaals, het is het beste om uw dierenarts te raadplegen voor de beste manier van handelen.
Hoe Voorkomen We Elleboogdysplasie?
Elleboogdysplasie kan een levenslange aandoening zijn voor onze geliefde hond en we kunnen de gevolgen ervan eenvoudig beheersen. Vroege detectie zal zeker helpen bij het proberen van de behandeling terwijl het te laat is.
Het controleren van de medische geschiedenis van de ouders van de puppy’s zal er ook voor zorgen dat ze de status niet zullen erven. Routinematige veterinaire bezoeken zullen nuttig zijn bij het controleren van het algehele welzijn van uw hond, en uiteraard zou het op de lange termijn helpen om het gedrag van uw puppy te observeren.
